Brief aan de Belgen volgens Mustafa: Mijn gezin

En in deze dagen vertoeft Jeroen n de stad Izmir. En na enkele keer aangebeld te hebben, kreeg deze jongen onderdak. Niet zoals in de goeie oude tijd in een stal maar in het appartement van het gastvrije gezin Bozkurt. Deze bestaat uit Vader(Baba) Salim, moeder (Anne) Ayten, Zuster (Abla), Broer (Karde) Umut. De vader des huize was een landbouwingenieur die een deel van zijn jeugd in Antalya geleefd heeft en pas daarna naar Izmir gekomen. Na zijn studies heeft eerst bij de overheid gewerkt voor tien jaar en daarna voor ongeveer tien jaar bij een Amerikaans bedrijf. Maar nu dat hij jong gepensioneerd is, leeft hij een rustg leventje. Hij volgt de beurs en het nieuws nauwgezet op de voet,gaat rustig boodschappen doen, regelt de schoolzaken van Umut en van tijd tot tijd gaat hij er op uit en bezoekt zijn vrienden van bjvoorbeeld zijn universiteitsjaren. Als politiek geinteresseerde Turk bevindt hij zich aan de secularistische en kemalistische kant. Hij moet dus niks hebben van de AKP en extreem religieuze strekkingen en noemt hen zelfs de zwarte kant van Turkije.
Mijn moeder is een vriendelijke rustige vrouw die daarenboven ook nog een goede kok is,en de mensen die mij een beetje kennen weten dat lekker eten mij heel gelukkig maakt. Ik ben dus ook van plan een keer als beter Turks kan, eens te vragen of ze me wat geheime Turkse recepten kan leren. Dan kan deze jongen ook eindelijk iets meer koken dan een ei. Maar eerst Turks leren want ze kan geen Engels integenstelling tot mijn vader en mijn broerke. Ze is dus ook een motivatie en test voor mijn turks. Ze is een fysicaleerkracht in een plaatselijke middelbare school. Ze was de enigste in de familie die Ramadan echt volgde, maar echt diep gelovig is ze ook weeral niet. Ik heb het wel eens een dag gedaan, maar toen keken broer en vader een beetje raar. Maar aan de andere kant wachtte mijn vader, en ik dus ook, toch elke avond om te eten met mijn moeder. Iets wat ik toch mooi vind.Zo zie je dan ook maar weer dat religie en politiek niet alles is in een relatie.
Mijn zuster heb ik dus nog niet ontmoet omdat ze nog steeds in Engeland is. Ze zal waarschijnlijk ergens tussen eind december en eind februari terugkomen. Het is dus ook vrij zeker dat ik dus van gezin ga veranderen voor dat ze terugkomt, het appartement is namelijk vrij klein.
Tenslotte is er mijn lief klein zestienjarig broerke Umut. Maar echt klein kan je hem niet noemen want hij is namelijk iets aan de zwaardere kant. Mijn broerke is een wat cynsche/sarcastsche jongen die tegenover zijn vrienden een fijne misschien iets wat arrogante jongen is, en tegenover andere is hij niet altijd meest aangename persoon. Ergens heeft hij ook een ondeugend plaagtrekjes. Zo is hij begonnen toen hij merkte dat niemand mijn naam kon uitspreken, met mij Mustafa te noemen. Dit werd dan overgenomen door iedereen op school en hoewel ik het eerst nog in de kiem wou smoren, was al mijn moeite tevergeefs. De wereld is dus een Mustafa rijker. Ik kan dus wel vrij goed met hem overweg maar af en toe komen ook de hormonen bij op en is hij gewoon een echte zestienjarige puber. Net zoals zovele zestienjarige jongens kan hij zijn vader niet echt hebben, of dat zegt hij toch. En af en toe is hij gewoon te geirriteerd om aangenaam te zijn. Maarja ik ben dus zeker tevreden dat ik bij deze familie terechtgekomen ben

En tot zover deze lezing

Mustafa

P.S.: In het Turks zijn er dus twee soorten 'i': i en een i zonder punt: In mijn vorig post heb ik dus de verkeerde gebruikt, waardoor deze zijn weggevallen. Mijn excuses hiervoor.
P.P.S.: Ik kan spijtig genoeg niet veel schrijven op deze blog of antwoorden op mails aangezien ik geen regelmatige toegang tot een computer heb bij mijn thuis. Dit komt doordat mijn vader de computer voor de kinderen heeft ontkoppeld omdat Umut niet genoeg studeert
P.P.P.S.: Ik vind het telkens heel fijn om nieuws van Belgie te horen. Ge moogt altijd eens iets sturen.