Brief aan de Belgen volgens Mustafa

Dag kinderen van de heer,

Ook voor profeten en onderwerpen van evangelies zijn er tijden van komen en gaan. Zoals velen voor hem ook bezorgd waren geweest over het (terug)gaan, zo ook is de Brenger van de Belgische Beverige Boodschap – en het is niet onze koning Albert- in Turkije in een fase van ontkenning geschoten. De reden hiervan zou wel eens kunnen zijn dat de klok `dríe maanden voor de terugkeer naar belgie’ had geslaan. Naar alle waarschijnlijkheid jubelt wel het hartje van de Zonhoverwegse (Schijn)Heilige maagd omwillle van deze nakende Herrijzing van haar jongste kapoen in Belgie.
Maar voor we ons bezig gaan houden met het heden en de toekomst zou ik misschien eerst eens iets het verleden moeten vertellen over. Want nu blijkt dat er een kanjer van een hiaat is ontstaan op mijn blog. Dus zonder veel rond de pot te draaien zullen we dan toch al beginnen met het kerstverhaal te vertellen op pasen:

Brieven aan de belgen volgens Mustafa: het kerstverhaal

Jah niet alleen jozef en onze heiligemaagd maria gingen op zoek naar een verblijfplaats in de donkerste tijd van het jaar, ook onze jeroen was toen nog steeds op zoek naar zijn Beloofde permanent gastgezin. Zoals al reeds eerder in langververlogen tijden door de evangelistl Mustafa werd verteld, was jeroen de woestijn ingetrokken met de familie Kzltan, de familie van mijn counselor sezin, om daar mijn nieuwe permanente familie te zoeken. Toen die jaarlijkse donkere tijden waren aangebroken ( Jah zelfs in turkije is het dan koud(er) en regent het hier), was AFS, de organisatie die Jeroens gids in de Turkse woestijn moest zijn, nog steeds aan de deuren van de gezinnen van izmir aan het aankloppen. Maar helaas nam de economische crisis op dat moment alle plaats in de Turkse gezinnen/herbergen in. En ook rees de vraag bij Jeroen zelf of hij eigenlijk wel nog van gezin wou veranderen. Want hoewel in heel veel gevallen verandering en vooruitgang goede zaken zijn, zoals bijvoorbeeld in de hervorming van een staat of een toestand van een dienst Financiën, toch was het constant veranderen van familie en daarmee dus ook de daaraan vastgekoppelde onzekerheid niet een deel van het plan van zijn AFS-jaar . Zeker als Jeroen eerder al uit een gezin is moeten weggaan waar hij goed mee overweg kon. Dus toetste Jeroen bij AFS en zijn gezin of hij niet in de stal zou kunnen blijven waar hij was ( Om ervoor te zorgen dat er geen misverstanden zijn:de stal heeft hier niet de betekenis van een krot voor dieren, ik leef namelijk in een mooi apartement. Dus gene paniek!). Van de familie kzltan werd er na wat overleg een positief antwoord gegeven. Maar toch bleef AfS moeilijk doen omdat sezin mijn counselor was. Toen maakte jeroen onder de invloed van de Heilige geest in een iets of wat koppige maar nog steeds beleefde bui duidelijk dat hij op dat moment toch meer nood had aan een gastfamilie dan een counselor. En zo vond jeroen zijn Beloofde permanente familie zo'n vier maanden geleden. Zoals in jezus zijne stal ook 4 andere personen en/of dieren ademden en leefden, zo zijn er ook 4 gezinsleden hier. Mijn Turkse Jozef/vader heet dus Ali die heel fijn man is en ergens levensgenieter maar die op het moment onder druk staat om zijn bedrijf draaiende te houden omwille van de economische crisis. De Maria des huize is mijn moeder Berna en zij en haar goeie kookkunsten is dan ook de hoofdreden van de groei van Jeroens buikje. Buiten het vetmesten van een zekere Belg houdt zij zich ook nog bezig met vrijwilligerswerk zoals een Heilig Maagd hoort te doen. Als ezel/broer is er Sezai maar deze is in december naar het leger moeten gaan voor zijn legerdienst waar hij de eerste paar maanden tot commando is opgeleid en nu speelt hij voor de professionele waterpoloploeg van het leger. Tot slot is er de os/allerliefste zus Sezin waarmee ik nog altijd mijn dagen heel gelukkig mee vul en waar ik een brief op zich over zou kunnen vullen.

Tot zover het kerstverhaal. Maar tussen Kerst en Pasen is er ook nog heel wat gebeurt.. Zo zijn er de verhalen over de rondtrekkingen van jeroen in Turkije. Of de parabel van de infiltratie in een turkse legerbasis, de echte Turkebus, nog wat meer over het gezin kiziltan en nog zoveel andere waarover als er ik nog tijd voor heb zeker zal vertellen. Als de tijd zou ontbreken dan vraagt deze evangelist geheel in de sfeer van pasen om vergiffenis. De profeet Jeroen zal ze immers in Belgie dan zelf binnekort vertellen.

Een zalig passen toegewenst

Ga alle heen in vrede

Mustafa